 |
| Emine Uşaklıgil |
 |
| Hanzade Sultan |
Emine Uşaklıgi, tüm bu "marka"ların uzağında, büyükelçilik yapan babası Bülent Uşaklıgil sayesinde Fransa'nın Vichy kentinde doğmuş. Paris Institut d'Etudes Politiques'ten mezun olup Türkiye'ye, dedesinin (Yunus Nadi) sahibi olduğu Cumhuriyet Gazetesinde çalışmaya gelmiş. O zamana kadar tüm hayatı yurtdışında geçtiği için, ilk geldiğinde Türkiye'de tek bir arkadaşı bile yokmuş. Gazeteye başladığında, ailenin geri kalanının yönetim hakkındaki fikirlerini de bilmiyormuş. Yunus Nadi'nin ölümünden sonra, eşi Nazime Hanım Cumhuriyet gazetesindeki idareyi büyük oranda ele almış, en büyük oğlunun gazeteyi sahiplenmesinden yana da oldukça katıymış. Abalıoğlu ailesinin en büyük oğlu Nadir Nadi de, Nazime Hanım da Emine Hanım'ın gazetede fazla söz sahibi olmasını istemiyormuş. İşte bu gibi aile içi parçalanmalar ile Cumhuriyet gazetesinin başına gelecekler de bu noktadan itibaren başlıyor.
 |
| Halid Ziya Uşaklıgil |
 |
| Yunus Nadi |
Kitaptan ve Emine Hanım'la yapılmış röportajlardan ilginizi çekeceğini düşündüğüm bazı notlar:
Cemal A. KalyoncuAksiyon 25 Kasım 2000
"Danimarka'da başlıyorum ilkokula. Oradaki en iyi okul, anne ve babamın kafasına göre Fransız okulu olduğu için hasbel kader Fransız sistemi içinde okudum, orta, lise ve üniversiteyi." Henüz onbir yaşlarında iken diplomat olan babası ile politika sohbetleri yapan birisi olan Emine, orta okul öğrencisi iken okuldan uzaklaştırılır: "Danimarka'da bir rahibe okulu idi. Sevmediler herhalde. Babama birgün okuldan bir telefon geldi. Ben bekliyordum da biraz. Telefonda 'Biz bu çocuğu artık istemiyoruz' dediler. Herşeye cevap verir, tartışırdım. Sonuçta babam, verebileceği en büyük cezayı verdi, hiç bir şey söylemedi." Fakat Bülent Uşaklıgil, kızının eğitimi için başka bir okul düşünmediğinden kızına mektupla eğitim aldırır. Bu ceza bir yıl sürecektir: "1960 senesinde babam Kahire'ye büyükelçi olarak atanınca bayram ettim. Dört duvar arasından kurtulacaktım çünkü."
"Evlilikleri konuşmuyoruz. Çok sıkıcı. İki kere evlendi, iki kere boşandı ve adlarını anmıyor. Şimdi de çok mutlu bir beraberliği var deyin. Nokta."
Uşaklıgil, evlendikten sonra bir süre gazetecilikten uzak kalır. Daha doğrusu zorunda kalır: "Ona gelmek istiyorsanız, çok hafif bir küsme var. Şöyle ki. Ben evlendiğim dönemde diyorum ki; 'Bir süre için part time çalışabilir miyim?' 'Hayır' cevabını alınca, 'Madem öyle..' diyorum ve ayrılıyorum." Emine Uşaklıgil, 1977'ye kadar gazeteciliğe dönmez. Simultane çeviri yapar. Tekrar gazeteciliğe dönüş yaptığında bu kurum, annesinin yönetim kurulu üyesi olduğu ve hissesi bulunduğu Cumhuriyet'te değil, Günaydın grubunda çıkan Ayrıntılı Haber gazetesi olacaktır. Peki neden Cumhuriyet değil de Günaydın gazetesi?: "Çok basit. Çünkü Cumhuriyet bana iş teklif etmiyor. Ordan büyük bir istek görmüyorum. Ben de kapılarına dayanmıyorum." Uşaklıgil, yaklaşık iki yıl yayın yapan Ayrıntılı Haber'de bir yıl kadar çalışır: "Cumhuriyet gazetesinde Oktay Akbal diyor ki Nadir Nadi'ye, 'Yeğenin orada. Neden orada da burada değil?' O nedenle gel diyorlar."
İlhan Selçuk kazandı ama Cumhuriyet kaybettiMURAT TOKAY Zaman 20.03.2011
Sizin ve Hasan Cemal'in katkısıyla gazete bir ivme kazanıyor...
1980'de Hasan Cemal'in Ankara temsilciliğine geldiği tarihten itibaren bir gençleşme yaşandı. Bir ekip kuruldu. Köşeler daha az oldu. Hasan Cemal, Okay Gönensin ve Emine Uşaklıgil üçlüsü daha dinamik bir gazete yaptı. Attığımız adımların çoğu başarılı oldu. Bu arada çeşitli krizler yaşandı. 1992'de İlhan Selçuk ve ekibi gazeteden ayrıldı. Okura boykot çağrısı etkili oldu. Gazete okur kaybetti. Daha sonra ayrılan ekip yeniden döndü. Gelin görün ki ayrılan okur bir daha gelmedi. Ben 8 Nisan 1992'de geri dönmemek üzere gazeteden ayrıldım.
Sizin için yengilgi miydi?
Yenilgi demeyelim de başarılı olamadım. Zafer, İlhan Selçuk'undu. "Küçük olsun benim olsun"cular galip gelmiş, gazeteyi sadece gazete olarak görenler ise mağlup olmuştu. Atatürkçülüğü tekelinde görenler Cumhuriyet'e el koymuştu. Ama bu iç savaşta kimse kazanmadı. Asıl kaybeden Cumhuriyet oldu.
Bu yenilgide Hasan Cemal'in büyük payı olduğunu düşünüyorsunuz. Oysa Hasan Cemal kitabında farklı anlatıyor ...
İlhan Selçuk'la ilk karşılaşmanızda bir şok yaşıyorsunuz. İlhan Selçuk size: "Damarlarında akan Halid Ziya Uşaklıgil'in kanı, neyse ki Yunus Nadi'nin kanıyla dengelenmiş." diyor. Kastettiği nedir İlhan Selçuk'un?
Herhalde Yunus Nadi'yi ilerici, Halid Ziya'yı gerici görüyor. Bir de o dönemde Hanzade Sultan'ın oğlu Ahmed'le evliydim. "Nereden çıktı bu kız başımıza?" diye düşünüyordu herhalde. Ama ilginç bir refleks.
Emine Uşaklıgil Cumhuriyet gazetesi sonrasında bir çok işle uğraştı. Cumhuriyet ve IBS’de yöneticilik, Onat Kutlar ile birlikte film yapımcılığı denemesi, Alkazar Sineması işletmeciliği ve simultane tercümanlık yaptı. Bir süre Yeni Yüzyıl gazetesinde yazdı. Bir araştırma ve danışmanlık şirketinde yönetim kurulu üyeliği yaptı. Şu an hala Ege’de zeytincilik yapıyor ve NTV'nin internet sayfasında yazıyor.
Emine Uşaklıgil yaşadığı cam evle de ara sıra gündeme geliyor. Bildiğim kadarıyla dünyada tamamı camdan oluşan 2 ev bulunuyor, bunlardan biri de Emine Hanım'ın İstanbul'da bulunan evi!
 |
| Cam evde daha önce İsmail Hacıoğlu'nun oynadığı "Şüphe" adında bir dizi de çekilmiş... |
Ormanın içindeki sırça köşkPosta 4 Temmuz 2010
Camdan yaşam kutusu
Emine Hanım ve İngiliz David Tongue, önceleri Beyoğlu-Galatasaray’da hoş manzaralı bir dairede oturmaktaymışlar. Hafta sonları ve yazları ise şimdiki cam evlerinin olduğu ormalık yerde, onun bir uzantısı olarak hala kullanılan, ufacık, taştan bir köy evine kaçıyorlarmış. İstanbul’da bu şekilde iki ev tutmanın anlamsız olduğuna karar verdiklerinde Galatasaray’daki evi kapatıp, temelli ormandaki bu taş eve taşınmayı düşünmüşler. Ancak böyle küçük bir mekanda 24 saat yaşamanın doğurduğu ihtiyaçları da göz önüne alarak hali hazırdaki arazide yeni bir ev yaptırmanın yollarını aramışlar.
İşte o aşamada yolları mimar Ahmet Alataş’la kesişmiş. Ev sahiplerinden tasarım konusunda neredeyse açık kart alan mimar Alataş, hemen işe koyulmuş. Ev öyle yalın ve şeffaf ki içinde tek bir duvar dahi yok. Evin dört bir tarafı da cam. Mimar Alataş, mahremiyeti koruyacak ama yine de doğayı evin içine davet edecek şekilde ona da bir çözüm bulmuş. Gün ışımasından itibaren herhangi bir an güneş ışığını kesmek istediğinizde uzaktan kumandalı perde sistemi devreye giriyor. Bunun yanı sıra her şeyin en yalınını seven ev sahipleri, evin ön yüzünde doğal perde oluşturacak şekilde çelik halatlara mor salkım sardırmaya başlamışlar.
Evin dışarıdan görünen ultra modernliğine, sadeliğine ve şeffaflığına inat, içindeki eşyalar bir köşke yakışacak cinsten tarihi özellikte. Bir köşede Halid Ziya’nın masa saati ve mürekkep seti, diğer köşede ise onun oğlu (Emine Hanım’ın da amcası) Vedad Uşaklıgil’in Florya’daki evinden getirdiği antika yazı masası duruyor. Annesi Leyla Abalıoğlu’nun hediyesi, mutfaktaki duvarda asılı Flora Danica desenli porselen tabaklar da görmüş geçirmiş, soylu bir İstanbul ailesine aitliği gösteren unsurlardan. Evde belki klasik anlamda duvar yok ama Bedri Rahmi Eyüboğlu gibi duayenlere ve genç sanatçılara ait çok sayıda tablo, heykel ve diğer eserler hemen göze çarpıyor. Belli ki ev sahipleri sanata meraklı. Okumayı seven Emine- David çiftinin evinde kitaplar hep baş köşede. Kurtuluş Savaşı tarihinden Baudelaire’e uzanan, sahibinin tercihlerini hemen belli eden bir seçki söz konusu. Emine Hanım’ın odasındaki çalışma masasının öyküsü de ilginç.
Birinci Dünya Savaşı sırasında Amerikan Konsolosluğu’nun harita odasının masası bu. Amerikalılar’ın, İstanbul ve Anadolu’nun işgali gibi olayları takip ettikleri bu masa daha sonra unutuluyor. Ta ki Emine Hanım’ın bir arkadaşı satın alıp kendisine hediye edinceye kadar. Emine Hanım laptop’uyla kah salonda, kah mutfakta, kah bu masada çalışıyor. Dede Uşaklıgil’in 13-14 yaşında yapılmış ufacık bir portresinin zeki bakışları altında bugün torun Uşaklıgil yazılarını yazıyor. Yazıdan başını kaldırmak istediğinde ise evi çevreleyen en geniş bahçede kendi diktiği ağaçlarla veya sebze ve taze ot bahçesiyle ilgileniyor. Acaba orijinal eserin yazarınının torunu olarak Emine Hanım kitabın dizileştirilmiş halini nasıl karşılıyor? Ona göre eserin, yapımcı tarafından ilgi çekici şekilde televizyona uyarlandığı, dizinin başarısından belli. Onu asıl sevindiren ise dizi sayesinde dedesinin kitabına da ilginin artmış olması ve hatta satışlarının gözle görülür biçimde yükselmesi.
Emine Uşaklıgil'in ntvmsnbc'de yayınlanan yazılarına ulaşmak için;
http://arsiv.ntvmsnbc.com/news/34696.asp
