29 Kasım 2013 Cuma

Bazen "Seni Seviyorum" Diyemez İnsan

Facebook'ta aşağıdaki yazıyı gördüm geçen gün:


Hemen arkasından da şu yorumu okudum:
"Bu dolaylı anlatımlar bitirecek bizi ;) Seviyorum de kurtul halbuki ;)))"

 İlk okuduğumda yazı da yorum da doğru gibi geldiler. Hangi fikir haklı karar veremedim.

Biraz düşününce, yorumun net olarak amacını belli eden kestirme bir cümle oluşunu sevsem de benim için yazı geçerliydi. Birinin "seni seviyorum" demesindense "hız yapma, dikkatli git.." demesi benim için çok daha anlamlı. "Seni seviyorum" un içi ne kadar doldurulur bilemiyorum, niye bu kadar önemli bir eşiktir bazıları için anlayamadım gitti. Bir yalanın içinde yaşamıyorsanız zaten seviyorsunuzdur yanınızdakileri. Tekrar tekrar sevdiğini söylese ne söylemese ne! İçi bomboş bir palavraya dönüşmüş, öylesine cümle duymaktan ileri gitmez ki!

Birini sevmek demek, gidince arama ihtiyacı hissetmek (aman merak etmesin), hastalanınca çorbasını karıştırmak (yeter ki iyi olsun!), uyurken susar diye başucuna bir bardak su koymak, ortalığa bırakıverdiği ayakkabısını cilalayıp dolaba kaldırmak, ertesi gün işe giderken yemek için hazırladığı sandviçin yanına neşeli bir not koymak ve bu gibi binlerce ayrıntılarla yanındakinin içini ferahlatmak değil de ne!

"Seni seviyorum" demekte zor bir şey yok ki zaten. Benim böyle sıradan laflarla işim hiç olmadı. Hatta buna benzer neler gördüm de illet oldum şu hayatta... Çocuğuna kavgada bile "anne" değil "annecim" demeyi zorlamış bir komşu kadın, sözde saygısından eşi yattıktan sonra makyajını silen bir kız, tanıştırıldığı biri için "iyi işte, evlenilebilir" gibi alelade yorumlar yapıp sonra "aşkım" lafını ağzından düşürmeyen bir adam... "Anne" kesmiyor, "annecim" bir üst rütbe midir? Herkesin birbirine "aşkım" demesi katı kuralına da bir son versek diyorum. Aranızda azıcık yaratıcı hitaplar bulabilirsiniz ey şahane sevgililer. 10 kişilik bir ekipte herkes de birbirine "aşkım" demez ki yahu! Aşkınız kim siz kimsiniz, anlayamıyorum o kalabalıkta! 

Velhasıl "Seni seviyorum" deyip kurtulanlar benden bir adım geri dursun. Dolsun o cümlelerin içleri, yüklemleri titretsin insanı. Beni seversin, ben de seni severim, orasını merak etme. Akşam pofuduk pijamalarla otururken, kilo alınca, hasta ve soluk günlerimde, moralim bozukken, bir depresyon anımda sev beni. Severken de illa "seni seviyorum" demesen de olur. Yeri geldiğinde, bir uyarı, bir silkindirme, bir aklımı başıma toplatan düzeltmedir benim için "seni seviyorum".

7 yorum:

Mommyslifetime dedi ki...

Miray'cım klavyene, yüreğine sağlık. Ne kadar da doğru şeyler yazmışsın.

Adsız dedi ki...

Çok çok çok güzel yazıyorsun :)

B. dedi ki...

Her kelimesine aynen katılıyorum:)
Aşkım denmesini geçtim en azından söyleme sıklığının bir sınırı olsa, her cümlenin içinde 3 kere geçmese..

Adsız dedi ki...

İnsan sevdiğine derr derr derrr
durur işte.
Sevmek böyle birşey.Ne güzel yazmışsın.

kisakahvemolas dedi ki...

Çok teşekkür ederim herkese...

aysegul ersin dedi ki...

bayıldım yazına!! son paragraf hele! tek kelimeyle çok çok doğru..

kadriye dedi ki...

Ben de size katılıyorum. Sadece seni seviyorum demek bazen çok yavan kalıyor.Seni seviyorum da demeli tabii ama davranışlarınla da hissettirmeli.